KOEKJE
Gepubliceerd op: 25-06-2019
mijn anker aan de deur
KOEKJE
2008
Iedere dag keek ik er naar.
Het hing aan een rood lint.
"Echt niet", dacht ik dan.
"Zie maar dat je het terug krijgt".
Nè Nè Nè Nè Nè.
Het kerstkoekje.
U weet wel, zo'n kransje met van die stukjes suiker erop.
Bengelend, al maanden, aan het rode lint aan de binnenkant van de deur.
Symbool voor mijn eigenwaarde!
Als een schaal met koekjes op tafel, waar je als kind niet aan mocht komen daar ze voor de visite waren, en net voordat je er 1 wilde pakken je een tik op je vingers kreeg.
Zo voelde ik mij destijds. Telkens als ik op het punt stond om hem te verlaten, lukte het mij niet.
Echter nu wel! Nu had ik het "KOEKJE" gepakt en was hard weggerend.
Met de stellige overtuiging; Zie maar dat je het terug krijgt!
Het koekje, symbool van macht die hij had over mij.
11-02-2011
De dag van de allerlaatste rechtszaak. Eindelijk verlost van alles en van hem, lag bij thuiskomst het koekje in stukken op de grond.
Mijn eigenwaarde was terug!